09121463248-88722336 (کارشناس حقوقی سیما )
مشاوره حقوقی تلفنی فوری با دکتراکبر فتح اللهی
اقرار در امور کیفری چگونه است ؟
نوشته پیش رو توسط وکیل کیفری در خصوص اقرار در امور کیفری و شرایط و اعتبار اقرار در امور کیفری برای آشنایی شما عزیزان تنظیم گردیده است. اقرار در امور کیفری اینگونه تعریف شده است “. اقرار عبارت است از اخبار شخص به ارتکاب جرم از جانب خود” . به شخصی که به ضرر خود خبر میدهد “مُقِر” و به شخصی که به نفعش خبری داده شدهاست «مقرلَه» میگویند.
اقرار در امور کیفری
اقرار در امور کیفری یعنی شخصی می پذیرد که جرمی را انجام داده است و به آن اعتراف می کند این اعتراف، اقرارنامیده می شود. اقرار یکی از مستند ترین دلایل برای اثبات جرم است، در صورتی که قرائن و مفادی بر خلاف اقرار در دست نباشد، نوبت به ادله دیگر نمیرسد و وقوع جرم، با اقرار متهم اثبات میشود. مثلاً فردی اقرار میکند کسی را کشته یا اتومبیلی را دزدیده یا سندی را جعل کرده یا برای براندازی حکومت توطئه کرده است.
شرایط اقرار در امور کیفری
۱ – اقرار تنها وقتی معتبر است که از طرف خود مرتکب بیان شود. اظهارات وکیل، ولی و قیم اقرار محسوب نمی شود.
۲ – اقرار باید به وضوح بیان شود؛ مثل اینکه گفته شود ” من فلانی را با ضربه چاقو کشتم “.
۳ – اقرار نمی تواند مشروط و معلق باشد و باید بدون هیچ قیدی ذکر شود تا معتبر باشد. مانند آنکه شخص بگوید “من فلان ماشین را به سرقت بردهام به شرطی که فلانی به این جلسه احضار شود.”
۴ – اقراردر امور کیفری زمانی اعتبار دارد که با اراده آزاد بیان شود، اقراری که تحت اکراه، اجبار ، شکنجه، اذیت و آزار روحی یا جسمی اخذ شود، فاقد اعتبار است.
۵ – اقرار در امور کیفری باید در دادگاه و نزد قاضی بیان شود تا اعتبار داشته باشد و در هر جای دیگری که بیان شود پذیرفته نیست.
اعتبار اقرار در امور کیفری
اعتبار اقرار در امور کیفری بسیار بالاست. وقتی متهم اقرار به ارتکاب جرمی کند اقرار او معتبر است و دیگر نیاز به هیچ سند و مدرک دیگری نیست. تنها حالتی که ممکن است اقرار به عنوان دلیل پذیرفته نشود مربوط به زمانی است که قاضی در هنگام بررسی پرونده متوجه شود نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد اقرار بر خلاف شواهد موجود است، در این صورت اقرار پذیرفته نیست و دادگاه دستور می دهد تحقیق و بررسی مجددا انجام شود.
انکار بعد از اقرار در امور کیفری
مواردی است که اقرار نزد مقامات دادسرا در مرحله دادرسی انجام شده ولی بعدا شخص مورد انکار واقع میشود. هرچند انکار بعد از اقرار در امورکیفری برخلاف امور مدنی مسموع است، لیکن مسلّم است که انکار میبایست با دلیل یا حداقل قرائن و امارات صحت ادعا نظیر بازداشت طولانی انفرادی، عوارض ظاهری مُقر، آشفته بودن مضمون، اقرار سابق و غیره همراه باشد.
در غیر این صورت و در فرض که اقرار معمول در دادسرا با تشریح جزئیات رفتار مجرمانه ارتکابی و منطبق با ادله و قرائن و امارات مضبوط در پرونده اتهامی بوده باشد، وجهی برای عدم اعتناء دادرس محکمه وجود نخواهد داشـت.
شرایط مقر در امور کیفری
۱ – شخص مقر باید بالغ، عاقل، مختار و قاصد باشد. بلوغ برای پسران ۱۵ سال تمام قمری و برای دختران ۹ سال تمام قمری است. اقرار شخص مجنون، در حالتی که جنون (دیوانگی) بر او مستولی شود، شخص مجبور، که از روی اکراه یا زور و شکنجه، اقرار میکند و شخص هازل (شوخیکننده) که به خبر دادن موضوعی قصد نداشته باشد و تنها بر مزاح چیزی بگوید، باطل است و اثری نخواهد داشت.
۲ – اقرار باید نزد قاضی دادگاه اقامه گردد و اقرار خارج از دادگاه در امور کیفری پذیرفته نخواهد بود.
۳ – اقرار باید منجز و قطعی باشد و معلق و منوط به امر دیگری نباشد و همچنین به اقرار مشروط هم ترتیب اثر داده نمیشود.
۴ – در دعاوی کیفری هر زمانی مفاد اقراری که بیان شده است با اقرار دیگری در تضاد و اختلاف بوده باشد در این صورت اقرار اثر حقوقی خود را از دست خواهد داد و به اصطلاح وجاهت قانونی نخواهد داشت.
۵ – اقرار در امور کیفری باید روشن و بدون ابهام باشد و دلالت بر وقوع جرم نماید.
تعداد اقرار در امور کیفری
اصل این است که در کلیهی جرایم، قانونگذار یک بار اقرار را کافی میداند؛ امادر برخی از جرایم، شخص اقرارکننده باید چند دفعه به صورت متوالی یا متناوب اقرار به ارتکاب جرم کند. مثلا برای اثبات زنا و لواط، چهار بار اقرار لازم است یا در جرایمی مانند شرب خمر و قذف و سرقت مستوجب حد، مقر باید دو بار به جرم خود اقرار کند.
هدف قانونگذار از لازم دانستن تعدد اقرار، برای برخی از جرایم، حساسیت حیثیتی و حق الهی بودن آن جرایم است و با این کار احتمال دارد که متهم شرم و توبه کند و از اقرارهای بعدی پرهیز نماید.
آیا اقرار متهم در خارج از دادگاه دارای اعتبار است؟
اقرار در امور کیفری، عبارت از اخبار شخص به ارتکاب جرم از جانب خود است. این تعریف به اعتبار کیفیت و مکان اقرار کلی است و از همین رو علمای حقوق، اقراری که در حین انجام مذاکرات شفاهی در جریان رسیدگی یا در یکی از لوایح و مدارک تقدیمی به قاضی دادگاه، اظهار شود را در اصطلاح “اقرار در دادگاه” نام نهادهاند.
اگر اقرار شفاهی قبل یا بعد از جلسه دادرسی بیان شود، اقرار خارج از دادگاه به شمار میرود؛ در واقع اقرار متهم در مراجع انتظامی یا نزد ضابط قضایی یا حتی بازپرس و دادیار نیز جزء اقرارهای خارج از دادگاه قلمداد میشود. بیتردید اقرار خارج از دادگاه، ارزش و اعتبار اقرار در دادگاه را ندارد.
اما به طور کلی نمیتوان اعتبار آن را در تمام موارد زیر سوال برده و تلاشهای مراجع و اشخاص غیر از قاضی دادگاه را در راستای کشف حقیقت نادیده انگاشت. با این حال، مراجع و ضابطان قضایی نیز اگر از حدود قانونی تخطی کرده یا خارج از چارچوب اختیارات خود مبادرت به اخذ اقرار کنند نه تنها این اقرار ارزشی ندارد، بلکه در صورت ثبوت انجام اعمال غیرقانونی، موجب محکومیت و مجازات ماموران مذکور خواهد شد.
اقرار در امور کیفری
نوشته پیش رو توسط وکیل کیفری در خصوص اقرار در امور کیفری و شرایط و اعتبار اقرار در امور کیفری برای آشنایی شما عزیزان تنظیم گردیده است. اقرار در امور کیفری اینگونه تعریف شده است “. اقرار عبارت است از اخبار شخص به ارتکاب جرم از جانب خود” . به شخصی که به ضرر خود خبر میدهد “مُقِر” و به شخصی که به نفعش خبری داده شدهاست «مقرلَه» میگویند.
اقرار در امور کیفری
اقرار در امور کیفری یعنی شخصی می پذیرد که جرمی را انجام داده است و به آن اعتراف می کند این اعتراف، اقرارنامیده می شود. اقرار یکی از مستند ترین دلایل برای اثبات جرم است، در صورتی که قرائن و مفادی بر خلاف اقرار در دست نباشد، نوبت به ادله دیگر نمیرسد و وقوع جرم، با اقرار متهم اثبات میشود. مثلاً فردی اقرار میکند کسی را کشته یا اتومبیلی را دزدیده یا سندی را جعل کرده یا برای براندازی حکومت توطئه کرده است.
شرایط اقرار در امور کیفری
۱ – اقرار تنها وقتی معتبر است که از طرف خود مرتکب بیان شود. اظهارات وکیل، ولی و قیم اقرار محسوب نمی شود.
۲ – اقرار باید به وضوح بیان شود؛ مثل اینکه گفته شود ” من فلانی را با ضربه چاقو کشتم “.
۳ – اقرار نمی تواند مشروط و معلق باشد و باید بدون هیچ قیدی ذکر شود تا معتبر باشد. مانند آنکه شخص بگوید “من فلان ماشین را به سرقت بردهام به شرطی که فلانی به این جلسه احضار شود.”
۴ – اقراردر امور کیفری زمانی اعتبار دارد که با اراده آزاد بیان شود، اقراری که تحت اکراه، اجبار ، شکنجه، اذیت و آزار روحی یا جسمی اخذ شود، فاقد اعتبار است.
۵ – اقرار در امور کیفری باید در دادگاه و نزد قاضی بیان شود تا اعتبار داشته باشد و در هر جای دیگری که بیان شود پذیرفته نیست.
اعتبار اقرار در امور کیفری
اعتبار اقرار در امور کیفری بسیار بالاست. وقتی متهم اقرار به ارتکاب جرمی کند اقرار او معتبر است و دیگر نیاز به هیچ سند و مدرک دیگری نیست. تنها حالتی که ممکن است اقرار به عنوان دلیل پذیرفته نشود مربوط به زمانی است که قاضی در هنگام بررسی پرونده متوجه شود نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد اقرار بر خلاف شواهد موجود است، در این صورت اقرار پذیرفته نیست و دادگاه دستور می دهد تحقیق و بررسی مجددا انجام شود.
انکار بعد از اقرار در امور کیفری
مواردی است که اقرار نزد مقامات دادسرا در مرحله دادرسی انجام شده ولی بعدا شخص مورد انکار واقع میشود. هرچند انکار بعد از اقرار در امورکیفری برخلاف امور مدنی مسموع است، لیکن مسلّم است که انکار میبایست با دلیل یا حداقل قرائن و امارات صحت ادعا نظیر بازداشت طولانی انفرادی، عوارض ظاهری مُقر، آشفته بودن مضمون، اقرار سابق و غیره همراه باشد.
در غیر این صورت و در فرض که اقرار معمول در دادسرا با تشریح جزئیات رفتار مجرمانه ارتکابی و منطبق با ادله و قرائن و امارات مضبوط در پرونده اتهامی بوده باشد، وجهی برای عدم اعتناء دادرس محکمه وجود نخواهد داشـت.
شرایط مقر در امور کیفری
۱ – شخص مقر باید بالغ، عاقل، مختار و قاصد باشد. بلوغ برای پسران ۱۵ سال تمام قمری و برای دختران ۹ سال تمام قمری است. اقرار شخص مجنون، در حالتی که جنون (دیوانگی) بر او مستولی شود، شخص مجبور، که از روی اکراه یا زور و شکنجه، اقرار میکند و شخص هازل (شوخیکننده) که به خبر دادن موضوعی قصد نداشته باشد و تنها بر مزاح چیزی بگوید، باطل است و اثری نخواهد داشت.
۲ – اقرار باید نزد قاضی دادگاه اقامه گردد و اقرار خارج از دادگاه در امور کیفری پذیرفته نخواهد بود.
۳ – اقرار باید منجز و قطعی باشد و معلق و منوط به امر دیگری نباشد و همچنین به اقرار مشروط هم ترتیب اثر داده نمیشود.
۴ – در دعاوی کیفری هر زمانی مفاد اقراری که بیان شده است با اقرار دیگری در تضاد و اختلاف بوده باشد در این صورت اقرار اثر حقوقی خود را از دست خواهد داد و به اصطلاح وجاهت قانونی نخواهد داشت.
۵ – اقرار در امور کیفری باید روشن و بدون ابهام باشد و دلالت بر وقوع جرم نماید.
تعداد اقرار در امور کیفری
اصل این است که در کلیهی جرایم، قانونگذار یک بار اقرار را کافی میداند؛ امادر برخی از جرایم، شخص اقرارکننده باید چند دفعه به صورت متوالی یا متناوب اقرار به ارتکاب جرم کند. مثلا برای اثبات زنا و لواط، چهار بار اقرار لازم است یا در جرایمی مانند شرب خمر و قذف و سرقت مستوجب حد، مقر باید دو بار به جرم خود اقرار کند.
هدف قانونگذار از لازم دانستن تعدد اقرار، برای برخی از جرایم، حساسیت حیثیتی و حق الهی بودن آن جرایم است و با این کار احتمال دارد که متهم شرم و توبه کند و از اقرارهای بعدی پرهیز نماید.
آیا اقرار متهم در خارج از دادگاه دارای اعتبار است؟
اقرار در امور کیفری، عبارت از اخبار شخص به ارتکاب جرم از جانب خود است. این تعریف به اعتبار کیفیت و مکان اقرار کلی است و از همین رو علمای حقوق، اقراری که در حین انجام مذاکرات شفاهی در جریان رسیدگی یا در یکی از لوایح و مدارک تقدیمی به قاضی دادگاه، اظهار شود را در اصطلاح “اقرار در دادگاه” نام نهادهاند.
اگر اقرار شفاهی قبل یا بعد از جلسه دادرسی بیان شود، اقرار خارج از دادگاه به شمار میرود؛ در واقع اقرار متهم در مراجع انتظامی یا نزد ضابط قضایی یا حتی بازپرس و دادیار نیز جزء اقرارهای خارج از دادگاه قلمداد میشود. بیتردید اقرار خارج از دادگاه، ارزش و اعتبار اقرار در دادگاه را ندارد.
اما به طور کلی نمیتوان اعتبار آن را در تمام موارد زیر سوال برده و تلاشهای مراجع و اشخاص غیر از قاضی دادگاه را در راستای کشف حقیقت نادیده انگاشت. با این حال، مراجع و ضابطان قضایی نیز اگر از حدود قانونی تخطی کرده یا خارج از چارچوب اختیارات خود مبادرت به اخذ اقرار کنند نه تنها این اقرار ارزشی ندارد، بلکه در صورت ثبوت انجام اعمال غیرقانونی، موجب محکومیت و مجازات ماموران مذکور خواهد شد.
